Ni riječi nisu ono što su nekad bile

Navikli smo na riječi kao na stvari koje su tu, poznate, svakodnevne. Kažemo nešto, znamo šta znači; kraj priče. A  u stvari, nije kraj.

Postoje riječi u našem jeziku, a koje su po porijeklu latinske ili grčke, koje su se sasvim “presvukle”, odnosno imale su sasvim drugo značenje od onog koje imaju danas.

Tako npr. riječ apoteka koja dolazi iz grčkog jezika  zapravo znači- skladište, spremište, depo. U jedino tom značenju se upotrebljvala u staroj Grčkoj, kao i u Rimu gdje su je preuzeli iz grčkog, jer u to klasično doba “apoteke” nisu ni postojale.

Kada danas čujemo riječ idiot najčešće mislimo na nekoga ko je glup ili nerazuman. Međutim, zanimljivo je da riječ idiot potiče iz grčkog jezika, gdje je značila “osobu koja se povukla u privatnost, koja nije bila u javnom životu”, odnosno čovjeka koji se nije bavio političkim i društvenim poslovima. Grci su ovaj pojam koristili da označe obične građane, one koji nisu bili uključeni u javnu sferu, pa čak ni kao negativnu etiketu.                                                                                

Slično je i sa mnogim drugim riječima, poput riječi doktor koja je porijeklom latinska i znači “onog koji podučava, učitelj”; kandidat, koja dolazi od riječi candidus (bijel), jer su ljudi koji su se kandidovali za funkcije nosili bijele toge kao simbol čistoće; simpatija –  osjećaj zajedničkog bola ili emocije, saosjećanje u pravom smislu riječi i druge.

Mada, pogledamo li riječ idiot, čini se da ona iznova poprima svoje prvobitno značenje u smislu da se mnogi od nas povlače u svoju privatnost i gube interes za učešćem u javnom životu, odbacujući da pogledaju širu sliku društva i svijeta u kojem živimo.

Zato, sljedeći put kad nekoga nazovemo idiotom, možda bismo trebali zastati i razmisliti – nismo li i mi sami postali idioti u onom starogrčkom smislu? Povukli se, ušuškali u svoje mikrosvjetove, digli ruke od svijeta oko sebe. A onda kukamo što nam je ovako kako je.

Ali dobro, to je  priča za neki drugi put.